To ασανσέρ

Το ασανσέρ πρωτογράφτηκε σαν άσκηση γραφής. Κοινοποιήθηκε στην Λέσχη τον Ιανουάριο του 2011 στο φιλόξενο και γεμάτο εδέσματα σπίτι της Κατερίνας.
Γιούλη Αναστασοπούλου

Του είπε πως θα ξαναγυρίσει αλλά αντί γιαυτό βρέθηκε να γύριζει το κλειδί στο σπίτι το δικό της. Έκανε εμετό- έβαλε δάχτυλο όπως της είχε πει η Νίκη για να φύγει η χολή - πήρε τηλέφωνο την Ελένη να της πει πως θα πάει καράτε και έβαλε τη φόρμα της. Έφαγε δυο μεγάλες φέτες ψωμί με μερέντα, έβαλε μάσκαρα και λιπ-γκλος και τον είδε πίσω της να την περιγελά που βαφόταν για να παει στο γυμναστήριο. Τον έδιωξε μόλις έπλυνε το πρόσωπο της˙ μετά ήπιε το ροζ χάπι για τους ιλλίγους και ξεκίνησε. Έδωσε κλωτσιές, έφαγε μπουνιές, γύρισε σπίτι και ήπιε δυο ποτήρια κόκκινο κρασί. Εφτά παρά τέταρτο ξύπνησε για να πάει στην τράπεζα˙ τα τελευταία δέκα χρόνια το ίδιο δρομολόγιο, σήμερα είχε θέατρο, καλή παράσταση, η Ελένη την έπρηζε να πάει, είχε και τη συνάντηση με τους παλιούς συμμαθητές, αν δεν πήγαινε θέατρο ήταν και αυτό κάτι για να γεμίσει τη μέρα και μετά να πέσει ξερή για να σηκωθεί το πρωί. Σχεδόν ξέχασε πως θα πέρναγε από πειθαρχικό σήμερα, είχε ετοιμάσει ολόκληρη επιστολή και την άφησε σπίτι, πόσο χαζή μπορεί να ήταν; Όταν ονειροβατούσε ήτανε πολύ άχρηστη σκέφτηκε, είχε προσέξει και το τελευταίο κόμμα, έτοιμη, κατευθείαν για το γραφείο Προσωπικού, η απολογία της: γιατί αργεί συστηματικά ένα τέταρτο το πρωί, οι συνάδελφοί της ήταν μαλάκες που έρχονταν στην ώρα τους; αυτό καλούνταν να απαντήσει, κάθε μέρα η κυρία Καλλίρη αργεί ένα τέταρτο, κάθε μέρα. Γιατί; Γιατί έχει ψυχολογικά θέματα, υπάρχει κάποιο χαρτί γιατρού; Όχι υπάρχουν τα θέματα μόνο.

Και; Και..αποπομπή η μετάθεση δυσμενής, αυτό. Κανένα πρόβλημα, όσο γίνεται πιο μακριά απο αυτόν , να ξεχάσει, να ξεχάσει τη μυρωδιά της αρρώστιας πάνω της και πάνω του, τα γέρικα κύτταρα, μικρό κοριτσάκι και να αφήνεις να σε καβαλάει ο παλιόγερος˙ αυτός που αγαπάς παλιόγερος, όχι Πέτρος ή Στάθης, οι μεγάλοι δεν έχουν ταυτότητα, την σβήνει ο χρόνος, μπαίνουν όλοι στο ίδιο κλαμπ για οικονομία.

Να γυρίσει, προλαβαίνει; Στην τράπεζα κάνουν επισκευές σήμερα, ταλαιπωρία, μετά καπάκι μάθημα ιδιαίτερο με τον Μανώλη, να θυμηθεί τα phrasal verbs και να πει στη μάνα του να την πληρώσει. Στο chat χθες μπήκε ένας παντρεμένος, τον λέγανε λυκάνθρωπο, πνίγηκε στα γέλια, την κάλεσε για τηλεφωνικό σεξ, λίγο πριν τελειώσει πήρε και έβαλε στον κόλπο της ένα ταμπόν και το τράβαγε από το κορδονάκι, δεν κατάλαβε τιποτα, ξενέρωσε.

Πριν φτάσει στην τράπεζα κάλεσε στο κινητό του, πάλι τον βρήκε να γκρινιάζει, η μάνα του είχε χάσει τα pampers της και είχε αναστατώσει όλο το σπίτι, δεν είχε πάλι λεφτά, δεν πήρε το ταξί πόναγε η καρδιά του και ήταν ρέστος, του το΄πε στεγνά, προχθές ψωνίστηκε με Αλβανό, τον Χάκι, κάνει προσπάθειες να τον τελειώσει μέσα της τελειώνοντας με άλλους, έτσι του είπε ακριβώς, την είπε καριόλα, πουτάνα και το ‘κλεισε. Έκατσε στο γραφείο της, στην πρώτη γουλιά καφέ αποφάσισε να γυρίσει πίσω, δεν ήθελε παιδί τελικά ένα καπρίτσιο ήταν, δεν θέλει κλαμπάκια και καφέδες όλη την ώρα, θέλει μια αγκαλιά, την αγκαλιά του, τέλος, να το παραδεχτεί να τελειώνουν. Δεν είναι όλοι φτιαγμένοι για τα πολλά.

Στην τράπεζα κάνουν επισκευές σήμερα, οι φωνές φτάνουν μέχρι το τέλος του διαδρόμου, φτιάχνουν και τα ασανσέρ, όλη μέρα χωρίς ασανσέρ, πάνω-κάτω, να πάρει τις σκάλες. Το εσωτερικό παράθυρο είναι ανοιχτό, εκεί περνάει το ασανσέρ-κακό παράθυρο πρέπει να κλείσει μπορεί κάποιος να χτυπήσει, ποιός το άφησε ξεκλείδωτο; Οι μάστορες. Κακό αυτό κακό, σκέφτεται όπως τα νήπια, της αρέσει, νιώθει μια κάποια ανεμελιά, θυμάται την μπλε ποδιά της και καραμέλες κόκκινες που καίνε.

Πάει κοντά στο παράθυρο και σκύβει στο ανοιγμά του˙ ξέρει τί κατεβαίνει, το ακούει απλά θα βάλει το κεφάλι της κάνοντας πως θέλει να κοιτάξει στο φωταγωγό και δεν θα πάει ούτε μπρος ούτε πίσω...